Week 28

We nemen afscheid van de homestay, de honderden kippen en oma (dat beeld krijg je niet meer uit je hoofd) en we worden opgehaald door een busje die ons naar de haven van Padan Bai brengt. Bali is schitterend maar ze hebben weinig organisatorisch vermogen. We worden afgezet en de boot naar Gili zou om 10 uur gaan. Nee dat wordt een half uur later. Na 10 minuten moeten we snel naar de haven rennen want de boot vertrekt. Op de haven staan nog honderden mensen die ook naar Gili gaan. Oh nee dat is toch niet onze boot. Wacht hier nog even een kwartiertje (tuurlijk ik knetter wel weg hier in die hitte) ondertussen stappen er ook weer andere mensen uit en is het chaos met taxi meneertjes die allemaal de beste prijs hebben en als ze dan ook nog tussendoor komen met koelboxen vol drank voor de verkoop heb ik het helemaal naar m’n zin (hmm had ik al koffie op???)

Gelukkig heb ik niemand gekielhaald en zitten we op de boot naar Gili Air. Het zijn drie eilandjes waarbij Gili Trawangan bekend staat als party eiland en Gili Air is wat laidback en ideaal voor duiken.

Er zijn geen auto’s op het eiland, dus je kunt er een paard en wagen regelen om je het eiland rond te brengen. Natuurlijk voor een mooie prijs. Dus wij lopen dat kwartiertje wel (dan ben je ook gelijk aan de andere kant van het eiland) naar ons hotelletje.

De reden dat we aan de andere kant van het eiland zitten, is dat daar de duikscholen zijn. We lopen naar het strand en doen een oriënterend rondje. Als je even een praatje maakt, heb je gauw al een gevoel bij zo’n duikschool. En na een paar bagger duikscholen gehad te hebben, moet dat gevoel wel gelijk goed zijn. En toevallig krijgen we dat bij een duikschool met een Nederlandse eigenaar. Gezellig zitten kletsen (kunnen zelfs met zijn bootje mee naar Lombok) en besluiten drie duiken te doen bij hem.

Het eiland is niet groot maar heeft een paar leuke tentjes zitten (meeste gerund door buitenlanders). Een frans stel heeft een leuke koffie zaak met de beste kleffe brownies en red velvet.

We drinken nog een cocktailtje en eindigen onze dag in het zwembad van het hotel.

De drie duiken waren geweldig. Prachtige onderwaterwereld en zelf een gigantische octopus. Machtige beesten zijn dat. Net een kameleon.

De duiken zijn heel relaxed, we zijn ook maar met zijn tweeën (en de instructeur natuurlijk).

Als we terugkomen bij de duikschool is iedereen al weg en de instructeur vraagt of we nog even een zelfgestookt rijstwijntje willen doen (nou het mag de naam wijn niet hebben, maar het is te doen)

Na zo’n heerlijke dag hebben we zin in pizza. Via het hotel lenen we een fietsje (met nadruk op -je want ze zijn hier niet zo groot en via de hobbelige zandweggetjes fietsen we, met de knieen tegen de oren, naar de haven.

Terwijl Naoom wacht op de pizza ga ik nog even naar het franse vrouwtje voor zo’n overheerlijke brownie. Ze heeft er nog precies 1 das mazzel. Naoom is ondertussen al met de pizza vooruit gefietst en ik probeer ook mijn weg terug te vinden in het pikkedonker.

Dat ging niet zo lekker en ik pak flink wat kuilen mee. En vliegt voor het hotel mn doosje met die overheerlijke brownie uit mn fietsmandje. En wat het doosje is nog heel. En terwijl ik het doosje oppak valt alsnog mn brownie op de grond, in het zand.

Naoom had waarschijnlijk dezelfde weg genomen, want als ik de kamer inkom is naoom de vulling van de pizza weer terug aan het schuiven. Maar hey, de pizza smaakte er niet minder om en na een kleine wasbeurt knarsen we ook die brownie nog even weg.

De volgende ochtend besluiten we toch maar niet met de duikmeneer mee te gaan naar Lombok (hij gaat pas aan het einde van de dag) en gelijk met de eerste ferry van het eiland te gaan.

We laten ons natuurlijk weer ompraten en boeken ook gelijk vervoer naar Bangsal (soms heb je even geen zin om alle zaakjes weer af te gaan en te onderzoeken welke de beste is) Nu hebben we de ferry en worden we gelijk bij de haven opgewacht, mooi dus.

Nou niet. Ook in Lombok is er chaos bij de haven. We zitten nog in de boot als de taximannetjes de uitgang blokkeren om hun diensten aan te bieden. We vinden de organisatie die ons naar Bangsal brengt en daar horen we dat we even moeten wachten.

Dat even wordt een kwartier en in de tussentijd zien we andere mensen al weggaan. Ik vraag om verduidelijking en ik hoor dat het nu lunchtijd is en de chauffeur moet nu eerst even lunchen. Ja dag, daar betaal ik niet voor. Nadat ik misschien hem iets duidelijker heb aangegeven dat ik echt nu wil vertrekken is het snel geregeld.

Onze chauffeur houdt van kletsen, maar we zijn best moe en proberen om nog even de ogen dicht te doen. Het is toch nog twee uur rijden. Maar nee, daar neemt hij geen genoegen mee. We weten alles over zijn leven en plannen voor de toekomst.

Willen jullie niet gezellig even een kopje koffie bij mij thuis komen doen, vraagt hij. We bedanken vriendelijk en ik geef aan best moe te zijn en niet helemaal in orde (nog steeds flinke buikkrampen). We willen eigenlijk best snel naar het hotel. Nou prima, en we rijden door en ondertussen horen we nog meer over zijn leven (ik ben blij dat Naoom het gesprek op zich neemt)

Even later stoppen we bij een huis en stapt hij uit. Hij had namelijk zijn vrouw al geappt dat we kwamen. Maar we willen graag naar het hotel nu. Nee joh, een kopje koffie. Na 5 minuten kunnen we weer. We merken dat we deze strijd niet gaan winnen en worden meegenomen naar zijn huis (is dit hetzelfde als ontvoeren?)

De koffie die we krijgen is gemaakt door zijn zus, maar niet van boontjes maar van rijst!!! Heel anders dan gewone koffie zegt hij. Ja dat is het zeker.

Okay, nog even met de hele familie op de foto. Iedereen is heel aardig, maar soms heb je er even de kracht niet voor.

Maar goed Paozan (zo heet hij) brengt ons gelukkig heelhuids bij het hotel en regelt ook gelijk even een paar gassies die onze tassen naar binnen slepen. Uiteindelijk hebben we een leuke rit gehad en hij geeft zijn nummer als we nog een chauffeur nodig hebben voor de volgende bestemming.

Lombok is prachtig en het hotel waar we zitten kijkt uit over de rijstvelden. We hebben de kamer heel goedkoop geboekt via Booking (7 euro per nacht). Als we aankomen zien we waarom de kamer zo goedkoop is. Letterlijk 2x2m. Het matras op de grond vult de hele ruimte, er is zelfs geen plek voor onze backpacks. De vrouw ziet mijn gezicht en gelijk biedt ze een andere kamer aan. Twee keer zo groot en ook twee keer zo duur (nou ja 14 euro) Naoom sputterde eerst nog even tegen, maar voor ze nee kon zeggen had ik de tassen al over laten brengen. Voor 7 euro ga ik niet in de foetus liggen.

De plaats waar we nu zijn heet Tetebatu. Niks in het dorp te doen, maar we zijn hier voor de omgeving die we de volgende dag gaan verkennen. Lombok is zwaar Islamitisch en ze zeggen ook gekscherend dat hier meer moskeeën staan dan dat er mensen wonen. Ik weet het niet zeker, maar het zijn er wel erg veel. Bijna elke 100 meter staat er een.

We vinden in ons wandelingetje door het dorpje een gezellige warung. Deze wordt gerund door een pittig klein dametje. Ze was net lekker tempehchippies aan het bakken en terwijl we op ons eten wachten krijgen we een lekker schaaltje.

We hebben heerlijk gegeten en we vragen of ze ook ontbijt doet. Nou eigenlijk niet, maar ze wil best voor ons morgen een ontbijtje maken. Of we van pannenkoeken houden, ehhhhhh ja.

En zogezegd zo gedaan staan we de volgende ochtend voor de deur. Na een flinke tijd wachten komen daar twee bakbeesten van pannenkoeken aan. Ze zag er wat verhit uit en onder het beslag (ze had nog nooit pannenkoeken gemaakt) Maar na menig mislukte kwam ze nu met een soort grote poffer met een flinke lading chocola en zelfs een aardbeitje erop. Zo houden we het wel vol tot de middag.

We bezoeken eerst de lokale markt en scoren wat fruit voor een paar roepia. Naoom voelt zich dan toch altijd ongemakkelijk als ze in een korte broek loopt als het er streng Islamitisch is. Dus deze dag had ze een lange jurk aan. Dat viel door alle dames op de markt zeker in de smaak want van alle kanten kreeg ze complimenten.

Met het scootertje gaan we op pad naar een uitkijkpunt over de rijstvelden. Natuurlijk weer geen net aangelegd asfalt weggetje maar diepe kuilen en stenen waar we hobbelend overheen moeten.

Maps heeft toch wat moeite met al die kleine weggetjes en we vragen zo goed als kan de weg naar het uitkijkpunt. De eerste twee mensen hadden nog nooit van dit punt gehoord, maar een vrouwtje kwam al snel aangerend met haar bonnenboekje en nam ons mee naar de trap omhoog. Eerst even betalen natuurlijk.

We lopen de flinke trap omhoog en krijgen een mooi uitzicht voorgeschoteld. Het is hier lekker rustig, maar op de berg naast ons zien we nog meer mensen lopen. Na even rondwandelen blijkt dat we daar niet kunnen komen en schijnt dit dus ook de verkeerde berg te zijn.

Dus deze berg weer af, paar meter doorlopen, volgende berg weer op (eerst weer nieuw kaartje kopen natuurlijk) en ja hoor. Dit uitzicht is vele malen beter. Links kijken we uit op de rijstvelden met de bergen erachter en rechts zijn we het stadje met al zijn moskeeen. We tellen er wel een stuk of zes.

We eten het fruit dat we op de markt hebben gehaald en langzaam horen we de minaretten oproepen tot het gebed. Wat eerst begon met het rustig voordragen van een tekst zwelt later aan tot een lang gebed wat snel overgenomen wordt door de tweede moskee. En de derde, vierde etc volgen snel en binnen een minuut is de hele vallei gevuld met een resonerende bak aan geluid (als je nu nog het gebed mist…..)

Op de hobbelige weg terug stoppen we nog bij een waterval (tuurlijk). Deze is natuurlijk weer anders dan al die andere watervallen (volgens Naomi). Hier moet je eerst een kloof door. Met frisse tegenzin ga ik toch maar mee en via glibberige keien en onmogelijke paadjes kom ik onder de modder en zompige schoenen bij de waterval. Okay best mooi.

Tegen de avond rijden we Tetebatu weer binnen en komen ook weer langs onze favoriete Warung. De vrouw vindt het toch bijzonder dat we voor de derde keer komen eten en we moeten dan ook maar gelijk met heel de familie op de foto. Ook worden er tijdens het eten flink wat foto’s gemaakt (ze gaat toch maar een facebook pagina beginnen)