Week 21

Colombianen houden van toeteren. Ze toeteren om werkelijk alles. Hey, ik kom van links (TOET). Geef me voorrang ook al heb ik het niet (TOOOEEETT). Goh wat zit je haar mooi (TOETTOET). Dus na een tijdje kijk je er ook niet meer zo van op. 

We verlaten Medellin via vliegtuig. Dus met gierende vleugels hiervandaan. We vliegen naar Santa Marta, maar blijven daar niet. In plaats daarvan rijden we door naar Minca. Een dorpje in de jungle. Het heeft een klein centrum maar is volledig gericht op de hipster toerist. Franse bakkertjes, broodjes falafel en vrolijke smoothie bowls. 

Ons hotel zit boven het centrum en is even een klim omhoog, maar wat een prachtige plek en heerlijke kamer. We kijken uit over een dal van groen en als de zon een beetje onder gaat kleuren de bomen bijna goud. 

We merken dat het reizen aardig op gaat breken (ja je zou denken dat het een grote luie vakantie is, maar het is pittiger dan je denkt) en we besluiten dat Minca onze pauze stop gaat worden. 

Een tripje naar het centrum vinden we nu eigenlijk al teveel en laten een pizza bezorgen op de kamer. En terwijl we op ons balkonnetje de pizza naar binnen schuiven, genieten we van het uitzicht en de vogeltjes (kleine disclaimer, hier zat vroeger de FARC, maar tenzij ze nu allemaal leuke boetiekjes hebben geopend hier denk ik dat we goed zitten)

De volgende ochtend worden we wakker van de vogeltjes en een prachtige zonsopgang. Wat hebben we dit ff hard nodig. Geen lijstjes, geen plannen maken en belangrijker; effe geen hikes. 

In de middag strompelen we loom bergje af en halen een goeie bak koffie (jeuhhhh) en een heerlijke brownie. Toen we vertelden dat we uit Nederland kwamen ging er ineens een heel ander luikje open bij de bakker en daar had hij ook nog ‘speciale’ brownies liggen. Wel volledig vegan, dat dan weer wel. 

Na een heerlijke Syrische lunch, begint het me daar toch ongelofelijk hard te regenen dat het er niet naar uitziet dat het snel op gaat houden. Niks aan te doen en dan toch maar door de regen terug. 

En niets is zo heerlijk dan om op een warme dag door de regen te lopen. Met zoiets kan ik me toch compleet gelukkig voelen en bij de muziek uit de boetiekjes doen we even een klein dansje in de regen (het zijn die kleine,  speciale momentjes )

We hebben brood mee van de Franse bakker zodat we vanavond er niet meer uit hoeven en we nemen toch maar een motortaxi naar boven. (Batterijtje is alweer halverwege)

Okay de volgende dag pakken we toch maar weer de excelletjes erbij. Het is veel checken en kost snel weer een hele dag op de laptop. En puzzelen maakt hongerig. Het is gelukt om een redelijke planning te maken en aangezien de bomen al weer goud kleuren, bestellen we maar weer. Wat zegt u? Oh die cocktails kunnen ook To Go??? Ja doe maar. We genieten vanaf ons balkonnetje van onze pokebowl en margaritha uit een kartonnen bekertje. Batterij en belly full. 

We ontbijten bij de Crazy Cat. Van de buitenkant denk je dat het een verlaten container is, maar binnen staat een bakbeest van een oven waar mijn grote vriend vers BRUIN brood staat te bakken. Niks bijzonders dan een boterham, een gebakken ei en een kop koffie. Maar alles top en meer heb je soms niet nodig

Weer terug naar Santa Marta (want grote stad) en daar nemen we de local bus door naar Tayrona. Daar is een nationaal park met mooie stranden, maar om daar te komen moeten we al hikend dwars door de jungle. Tsja ik ben nu zo opgeladen dat ik geen excuus meer heb om tegen te stribbelen. 

Naomi’s FoMo speelt weer op en nu had ze gelezen dat er op het verste(!!!) strand een uitkijkpunt is waar je kan slapen……….in een HANGMAT (ja, daar ben ik anatomisch toch echt niet voor gemaakt), maar ja, ik had al ingestemd dus na een nachtje overblijf in ons Harry Potter hotel (elke verdieping is anders gebouwd en is als een Jenga toren op elkaar gestapeld), staan we al vroeg voor de poorten want tsja het is een populaire spot en snel volgeboekt (snap ik niet, maar goed)

Het is een hike van dik twee uur. Helaas geen mooie geasfalteerde wegen. Maar dwars over keien, door smalle spelonken en met gevaar voor eigen leven ( gelukkig konden we de grote backpacks bij het hotel achterlaten) En als een fata morgana, vinden we halverwege een hutje waar achter een geweldige steenoven staat. En daar komen net warme chocolade broodjes uit. 

Nou, wat een geschenk. En niet te zuinig met de chocola. En met een mega sugar rush schieten we door die jungle naar playa San Juan. 

We koelen wat af in het water, luisteren een podcastje en eten een pastaatje (de Colombiaanse keuken is ook nog niet om thuis na te maken) en dan is het tijd om ons te settelen in onze hammock. Wat-een-armoe. Als eerste lig je erin als een banaan. Je kan geen kant op. Het meurt naar honderden gasten ervoor en omdat we in de mirador zitten (dus bovenop een berg), pakken we ook nog lekker wat wind mee (windkrachtje 8 minstens). 

En als klap op de vuurpijl zijn de toiletten beneden (nou, ik heb gewoon ‘s nachts die berg af staan piesen)

De zonsopgang is prachtig en dankzij deze k*tnacht heb ik er alles van meegekregen. Gebroken pakken we de tas en scheuren we richting uitgang (nog wel eerst even langs het chocoladebroodjesbakkertje). 

De enige reden wat me op de been hielp die nacht is dat we de volgende dag naar een prachtig resort en Spa zouden gaan. 3 dagen lang ons laten onderdompelen in luxe (liever verwend dan verwaarloosd is mijn motto)

We blijven in Yay sustainable. Een resort wat ecofriendly en volledig plantbased is. Het is even een ritje, maar wat zo fijn is; je steekt je hand uit als de bus eraan komt en je hoeft dus niet met al je zooi naar de halte te lopen. 

Een hobbelig tripje later worden we ergens langs een brug afgezet. Gelijk komen er twee motortaxis aan om ons verder mee te nemen want Yay ligt ook weer midden in de jungle en daar kunnen auto’s niet komen. 

Och wat een paradijs weer dit. Complete oase aan planten en rust. Dit is weer even genieten (en maar 50 euro per nacht, dus ik blij en Naomi blij)

We krijgen ons hutje toegewezen naast het toilet gebouw, maar nu ik over de 40 ben voor mij wel lekker. We doen de deuren open en het ruikt geweldig naar wierook. Flesje koud water en een heerlijk zitje voor de deur. Natuurlijk kan je hier ook yoga doen en we schrijven ons gelijk in voor de sessie van morgen. We staan nu  in standje hipster (mis alleen nog de knot en snor)

Na een uurtje zijn de wierookstokjes wel op en komen we erachter waarom het zo blauw stond. Onder ons hutje zat een stinkdieren beest (en die doen hun naam echt eer aan). Maar helaas, geen ander hutje (ook geen korting) maar wel een unlimited voorraad aan wierook en citroenspray. Nou, dan maar de hele dag bij het zwembad liggen. 

De volgende ochtend staan we om 8 uur klaar voor onze yoga sessie. Een hoop fitte mensen en ik leggen het matje neer. De fitboy yoga meneer is genadig en gunt me hier en daar wat onmogelijke poses. 

Maar ik moet zeggen, na een hoop kreunen steunen en ongecoördineerde valpartijen is zo’n ademhalingssessie echt een cadeautje. De fitboy komt nog langs met een lekker geurtje en masseert je nek (nou laat mij maar liggen)

We hebben drie dagen hier, maar nu begint het wel weer te kriebelen om wat te doen. We vullen de dagen met yahtzee en cocktails (geen straf) maar nu gaan we weer door.

Alles gaat er met een polsbandje (net als bij de sauna) en na een rolberoerte van de rekening klimmen we weer op de scooter en met samengeperste billen en al onze tassen slalommen we weer richting de bus. Op naar nieuwe avonturen. En dit keer naar de woestijn, maar dat is weer voor een volgende keer.