Week 16

De vulkaan aller vulkanen hier bij Ecuador gaat beklommen worden; de Cotopaxi. Ons verblijf hebben we in de secret garden in Quito geregeld want zij hebben daar vlakbij ook een hotel. 

En die schijnt toch wel een gevalletje anders te zijn dan waar we in Quito zaten (gelukkig). Er zijn verschillende opties. We kunnen in een vogelhuisje, hobbithol of luxe cabana met eigen haard en bad. Nou drie maal raden. 

De transfer zit erbij vanaf Quito, maar om nu weer helemaal terug te gaan is gedoe. Dus we verblijven een nachtje halverwege in Machachi. En wat is daar te doen??? Helemaal niets. 

Er zitten wat hotels voor mensen die compleet gek zijn en ook de andere bergen willen beklimmen. En wat winkeltjes. Ik sprokkel her en der wat ingrediënten bij elkaar voor een lekkere guacamole en we maken er het beste van.

In llululama had ik een wollenmuts gekocht en daar ben ik hier erg blij mee. Het komt in de avond zo goed als tot het vriespunt. En dat is koud. Dus maar lekker onder de lamawollen dekentjes kruipen. 

Van Machachi richting Cotopaxi is een korte maar heftige rit door de bergen, maar als we het terrein van Secret garden op komen rijden nemen we dat voor lief. 

Een dertigtal lama’s 🦙 staan lekker te grazen en ik zie de verschillende hutjes al in een prachtig aangelegde tuin staan. Dit is wel een heel mooi plekje. 

We krijgen een rondleiding door het complex, maar ik wordt nog enthousiaster als hij verteld over het all you can eat bananenbrood. Sowieso moeten we veel bananen eten hier want de lama’s houden van de schilletjes. Kunnen we die er straks mee voeren. 

En als laatste nog meer goed nieuws. De cotopaxi is actief. Een grote rookpluim siert de top. Helaas betekent dat niet dat het helemaal niet begaanbaar is. Maar alleen tot de gletsjer. Nou dikke bueno. 

Onze cabana is weer heel leuk en vanuit het slaapkamerraam kijken we zo uit over de vulkaan (tenminste niet vandaag want het is erg bewolkt). 

Het is eigenlijk een all inclusief resort want alles zit erbij. En om 5 uur is het snacktime. Die houden we er in. We hadden uit Stockholm ook al cozytime overgenomen. Dat is een glas wijn om 4 uur. Dus dat loopt dan mooi in elkaar over. 

De eerste activiteit is lopen naar de waterval. Met grote kaplaarzen trekken we door de jungle. Lekker alles op Ecuadoriaan formaat. Dus ik stoot hier en daar mijn hoofd (de foto’s daarvan pronken al op naoom haar insta). 

Maar de watervallen zijn erg mooi en al het jonge grut springt direct het water in en spettert lekker in het rond terwijl opa even op een steen moet zitten uitpuffen. 

De hoogte is hier wel een dingetje. We zitten op dit moment op ongeveer 3 km boven zeeniveau en dat merk je bij alles wat je doet. Het lopen is niet zo erg maar de klim naar boven is erg zwaar. 

Na het avondeten is ons haardje al lekker opgestookt en lopen we in onze wollenponcho naar het hutje. Naoom gaat lekker in bad en ik kijk boven Netflix. En terwijl naoom er steeds meer hout op gooit doe ik steeds meer uit. Uiteindelijk met de ramen open moeten slapen 🥵

We ontbijten lekker vroeg en gaan met een  vijftal anderen richting de vulkaan. Het is een heldere dag en dat is mooi. Zien we tenminste wat we doen. Onze gids begint heel hard te schreeuwen naar ons. En op nog geen 10 meter van de auto loopt een bruine beer heel relaxed over de weg. Dat had de gids zelf ook nog nooit gezien.

Kijk das nog eens een goed begin (en laten we hopen dat het bij deze blijft). Het waait hard en het is erg koud. Met sjaal om en muts op sjokken we omhoog. Tenminste ik wil sjokken maar de gids heeft er lekker de pas in met zijn stokken. 

Het is geen grote afstand die we nog moeten lopen maar de gletsjer is op 5 km hoogte en elke stap die je zet ben je buiten adem. Het voelt alsof alles in de vertraging gaat en mijn hoofd voelt wattig. Pfff ik ben er als Hollander toch ook niet voor gemaakt om bergen te beklimmen. 

Na een paar foto’s bij de gletsjer lopen we terug naar basecamp en bij het afdalen voel je bij elke meter je hoofd helderder worden. Maar we nemen toch nog maar een kopje coca thee voor de zekerheid😉

De afdaling gaan we per mountainbike doen. En daar had ik even niet zo goed over nagedacht want toen we naar boven gingen met de auto was dat nou niet een mooi aangelegde asfalt weg. En diezelfde weg gaan we natuurlijk ook naar beneden.

De hele weg met de rem ingedrukt en een panische blik op mijn gezicht probeer ik van het uitzicht te genieten. Het is een weidse vlakte met groen/bruin gras en langs de route stam kuddes wilde paarden. Erg mooi, maar op dit moment is mijn grootste zorg zonder kleerscheuren beneden te komen. 

En met de nieren in m’n knieën mogen we het laatste stukje weer met de auto. Nou kom maar weer met dat bananenbrood. 

Ook naoom vond dat we best wel veel hikes hebben gedaan de laatste dagen. Dus ik heb een dagje vrij. We genieten van het uitzicht en voeren de lama’s.  En het was maar goed ook want de ene groep die terugkwam had een sneeuwstorm op de berg en de andere waren verzopen van de regen. Nou kom maar snel. Heb nog wat bananenbrood laten liggen.  

Het is vandaag zondag en we vertrekken naar Baños. Een plek voor ontspanning maar ook heftige activiteiten. Eigenlijk zouden we de locale bus nemen. Maar we horen veel verwarrende berichten dat op zondag er maar weinig bussen gaan. 

We zouden bij Machachi de overstap hebben maar ik wil niet het risico lopen daar te stranden. Dan toch maar de transfer van het hotel. Ipv 4 euro lokale bus tikken we 40 euro af voor de transfer. En je zou denken dat het relaxter is. Okay we stoppen niet om de minuut. Maar ik heb nog nooit in zo’n vol busje gezeten. 

De tassen zijn zo hoog opgestapeld dat ik bij elke bocht bang ben om bedolven te worden onder tassen vol gore was. 

Toch lief dat de chauffeur ons even afzet bij ons nieuwe hotel. Gerund door een ouder echtpaar. Spreekt alleen maar Spaans dus dat is weer een uitdaging. Maar het lukt ons wederom een praatje te maken en na zo’n heftige tocht liggen we daarna weer uitgeput op bed. 

Maar eerst even genieten van dit uitzicht. Banos ligt namelijk tussen gebergtes in en staat ook bekend om de watervallen. En laten wij nu net een waterval voor ons raampje hebben, Schitterend uitgelicht. (Het idyllische is wel snel voorbij want wat maakt dat ding een pleuris herrie).

Het hotel heeft een Spa gedeelte. En volgens de Lonely Planet (we hebben toch maar een ouderwetse papieren versie) is dit de plek voor heerlijke ontspanning. We boeken een stoomcabine voor de middag en gaan de stad in voor koffie. Er moet toch ergens een lekkere bak koffie te vinden zijn? Helaas is alles wat je krijgt een slappe bak. Zelfs de espresso is doorzichtig. 

We regelen verder onze trip richting de Galapagos en Colombia en staan in de middag klaar om eens lekker te ontspannen. De oude man van het hotel begeleid ons naar de stoomcabines. 

We komen in een ruimte waar allerlei keukenkastjes op de grond staan. In de kastjes liggen een paar takken eucalyptus en via een pijpje komt er wat stoom uit. We mogen zitten en hij schuift een keukendeurtje over de bovenkant waar een uitsparing zit voor ons hoofd. 

Nou hier mogen we even opwarmen. En na 5 minuten moet de koude lap erover. Hij probeert het in het Spaans te vertellen maar daar begrepen we helemaal niets van. Dan maar voordoen. 

Eerst de handdoek over het ene been. Dan langzaam omhoog over het andere been. Langzaam over het okseltje. Het lijkt net een sensuele paringsdans zoals die man het staat voor te doen. 

Maar gelukkig we mogen weer terug. Heerlijk om van de ijskou weer in je keukenblok te zitten. Maar de man blijft naast ons staan wachten tot we er weer uit willen en staat met zijn arm op de klep en tikt ongeduldig met zijn vingers. Heerlijk  ontspannen dus. En even later gaat zijn telefoon. Tsja nu heb ik het heet. Maar moet toch wachten tot hij klaar is. 

Okay het hele paringsritueel gaat weer opnieuw. En hup terug de kast in. En voor de gezelligheid komt zijn dochter ook even binnen om het boodschappenlijstje door te nemen. Oh ja ze regelt ook tourtjes. Ze somt even op wat ze heeft. Kunnen we als we klaar zijn even langskomen???  (En dat allemaal met alleen ons hoofdje uit het blok. 

Aan het einde gaat de hoge druk spuit erover (onder het mom van massage) en hups we zijn ontspannen (ik ben er nog niet helemaal)

Voor de volgende dag huren we een fiets en gaan we langs alle watervallen hier. En dat zijn er een hoop. De route is grotendeels naar beneden. Dus lekker. Onderweg zien we prachtige watervallen en bedrijfjes die er een zippline langs aanbieden. Maar de meeste zijn na Corona waarschijnlijk niet helemaal meer onderhouden en ik word er nog niet helemaal enthousiast van. 

Naoom wil dit natuurlijk weer heel graag en ik vind dat zij dat dan ook maar lekker moet gaan doen. Ik en hoogtes zijn geen besties. Er zijn er heel veel van die zipplines en we vinden er een die er betrouwbaar en druk uitziet. En het zijn slimpies. Nog voor ik er erg in heb sta ook ik in een tuigje en moet ik een keuze maken tussen Batman, Spider-Man of  Superman. Hangend, ondersteboven of liggend. Nou wat dacht je van lekker zittend op een bankje. Maar het word Superman en daarna weet ik weinig meer. Doodsangsten heb ik uitgestaan. In de verte hoor ik naoom joelen van plezier en ik denk alleen maar aan of het tuigje wel goed zit.Nou het zat in ieder geval strak. 

Als we weer op de fiets zitten en onder een verfrissende waterval doorfietsen word ik weer wat helderder. Aan het einde van de route komen we bij cascade diabolo. De duivels waterval. Het is een flinke afdaling en daarna met een steil trappetje weer omhoog. De waterval is gigantisch en door de kracht van het water ben je binnen een paar seconden tot op je naad nat. 

Via smalle gangetjes in rotsen weten we ons achter de waterval te begeven om er daar achter te komen dat we niet verder kunnen. Dus via dezelfde ieniemienie trappetjes gangetjes en ruimtes weer terug (en dat ook nog met tegenliggers) doet het altijd goed voor mijn humeur. 

De terugweg konden we met een bus. Dus dat scheelt weer. Alleen is bus een iets andere benaming voor veewagen hier. De fietsen gaan achterin en wij gaan ernaast. En via een hobbelige route komen we weer in het centrum. 

Tsja qua eten word ik nog steeds niet zo enthousiast hier. Een van de bekende gerechten is Encebolado. Vissoep van tonijn met ui. Ach het is in ieder geval goedkoop. 

Voordat we verder gaan naar de volgende stad wil naoom graag nog canyoningen bij de watervallen. Voor wie het niet kent. Dat is met een touw naar beneden lopen. Alleen niet horizontaal maar verticaal. Erg leuk dus. 

Onder het mom van chulla vida, carpe diem en Yolo ga ik toch maar mee. Och wat eng. We mogen eerst even droog oefenen en dat was al een uitdaging. We beginnen bij een kleine waterval. Daar sta ik dan (naoom is ondertussen al beneden) en ik laat mij langzaam naar achter zaken. Het touw hou ik stevig vast. Oh nee dat is niet de bedoeling. Langzaam tussen je handen laten gaan. 

Ik hang in het tuigje en probeer naar achteren te lopen. Onze gids, vrolijke Frits, doet het nog even voor. Als de salsa moest ik. Nou prima. Ik wil wel maar mijn benen niet. Ondertussen wordt ik van onder ook aangemoedigd door naoom. Gelukkig zijn we de enige twee anders moesten ze lang wachten. 

Terwijl ik naar beneden glij, raast de waterval naast me en bij het laatste stukje laat ik me maar naar achteren vallen. Als een verzopen kat aan een touwtje klim ik de kant weer op. En door naar de volgende. 

Zou het niet leuker zijn om door de waterval heen naar beneden te gaan zegt onze gids. Ja zou het ook niet leuker zijn als ik jou even …….. (gelukkig verstaat hij geen Nederlands. 

Whoehoe Naoom hupst weer lekker naar beneden. De gids heeft gelukkig geduld (mag ook wel voor dat geld) en voetje voor voetje zak ik af. “Door de waterval”roept hij nog. Ik doe een poging en een flaps aan water klapt in mijn gezicht. Okay daar ben ik ook weer klaar mee. 

Maar de klapper komt nog. De afdaling van een waterval op 45 meter hoogte. Okay nu weiger ik toch wel en begeef me alvast naar het trappetje. Maar nee daar is Frits het niet mee eens. 

En na twee zenuwinzinkingen en een kleine huilbui hang ik op 45 meter hoogte. Lach even voor de foto en dan tel ik tot 3. 1……….ZOEFFFFF………….

En met mijn hartslag op 200 hang ik onderaan de waterval met een supertrotse Naomi die me opvangt. Kijk, daar heb ik het allemaal voor gedaan.