Week 4

Er zijn een paar zaken waar je in Thailand altijd van op aankan.
1) de temperatuur is lekker tot heet
2) er word je altijd een taxi aangeboden als je ze niet nodig hebt
3) de airco van de 7/11 staat op standje frozen nipples en
4) de bus komt nooit op tijd.

We hadden de tijden opgezocht en hadden het al ruim genomen we zouden 1,5 uur voor we eigenlijk aan hadden moeten komen (dus voor de 3 uur die je normaal gesproken moet hebben), maar de eerste bus kwam niet. De tweede bus kwam niet. De derde bus……..(wat denk je)…….juist, kwam ook niet. De laatste bus van 8 uur kwam gelukkig wel. Nou goed, let it go, we zitten in de bus. Hij pakt gelukkig de snelweg en zijn daarom toch nog op tijd op het vliegveld.

We checken in. Naar Tokyo is het een relatief korte vlucht van 6 uurtjes. Maar met een vertrek om half 1 s nachts best wel weer vermoeiend.

In Nederland heb ik voor vertrek alle landen nagekeken voor Visa, speciale voorwaarden en COVID restricties. Maar Japan was weer helemaal okay (volgens de site van onze overheid). Maar nee dus. De stewardess gaf aan dat we een speciale app moesten hebben (en die moest minimaal 6 uur van te voren worden ingevuld) Nou lekkere dikke znoen (stress).

We vullen het zo goed en zo kwaad in, maar Japan kom je dus niet zomaar in. Je vaccinatieboekjes worden grondig doorgespit. Dan moet je naar een balie om je goedkeuring te krijgen van je vaccinaties. Dan wordt je temperatuur gemeten. Dan moet je een qr code scannen dat je geen snode plannen hebt in Japan en dat je ook weer weggaat. Dan kom je langs een hokje met een lief oud Japans vrouwtje die vraagt hoe het met je gaat (Nou beetje koud hier zei ik en of zij ook een leuke dag heeft) en als je dan door de douane en een extra bagage check bent is het; Welkom in Tokyo.

We komen na een trippie van ongeveer een uur aan in Itsubashi. Daar is ons hotel. Nou ja, ophoktel. Naoom en ik hebben allebei onze eigen capsule. Daar liggen we opgebaard voor de komende 4 dagen.

Het is klein allemaal, maar ja wel goedkoop en het is superschoon. Sowieso kan je veel dingen zeggen over Japan, maar er is hier rust, reinheid en regelmaat, heerlijk (okay rust niet maar daar kom ik zo op). Hier bieden ze hun excuses aan als ze een paar seconde te laat zijn met de trein. Sterker nog, als ze te vroeg zijn zeggen ze ook al sorry. Love it.

Overal drukke manga tekeningen. Alles heeft zijn eigen plek. Alles doet BIEB BOEP, FLIEP FLAP of TSJIRP TSJIELP. En elk metro station heeft zijn eigen soundtrack. Heerlijk om weer terug te zijn.

Het is de sakura periode. Dat betekent dat heel Tokyo in de kersenbloesem staat. Echt supertof overal, maar ook megadruk bij alle parken. En als je Naomi heet wil je ze ook allemaal bezoeken. En dat doen we dus ook de komende dagen. Het ene park nog mooier dan het andere. Het is ook echt een dingetje hier. Mensen gaan tussen de middag ook lekker met een kleedje in het park zitten. Tas eten mee en lekker genieten onder al die prachtige bomen (je moet het alleen niet erg vinden dat je allemaal blaadjes tussen je boterham hebt zitten want ze vallen wel al een beetje uit).

We bezoeken in de afgelopen dagen het emperal palace, yoyogipark, uenopark, roppongihills, Shinjuku guenpark en vergeet niet alle bijzondere straatjes waar toevallig ook hele ritsen aan kersenbloesem bomen staan. En overal natuurlijk even de bloesem op de foto. Terwijl Naoom weer helemaal losgaat, kijk ik het vanaf een bankje allemaal aan.

Maar Naoom weet me weer te paaien want in een van de straatjes zit een Eataly. Voor jullie info verkopen ze daar al het goede van Italië. Dus ook wijn. En na 4 weken moest ik toch kijken of ik dat nog steeds lekker vind. Bevinding; ik vind wijn nog steeds lekker. Pfoeh….. gelukkig  maar.

Naast dat het qua organisatie heel anders is dan Thailand, liggen de temperaturen ook een flink stuk lager. De lange broeken zijn niet voor niets mee. Zelfs het mutsie gaat op. Van 44 graden naar 13 is best wel een verschilletje (en voel ik nou ook spatjes???)

Via insta krijg ik een bericht van Moose (de tatoeëer meneer) Zij zitten ook in Tokyo en of we het gezellig vinden om een drankje te doen. Nou zeker wel. We spreken af op Shinjuku station. Dat ligt vlak bij allerlei gezellige authentieke kleine straatjes, ook wel Piss alley genoemd (had iets te maken dat er na het bierdrinken wat weinig toiletten waren denk ik)

Nou bleek Shinjuku het grootste station van Tokyo te zijn met iets van 86 uitgangen. En internet is niet overal aanwezig. Maar we hebben elkaar toch gevonden.

We vinden een yakitori tent waar je authentiek tussen de muur en de bar geklemd zit. Terwijl ik uitzicht heb op de grill (met bijbehorende geur en rook) zit ik ook eerste rang bij de grote pruttelende en borrelende pot ‘zoek het maar uit’ soep. Het is een beetje twijfelachtig welke onderdelen er van welk dier indrijven. Maar de Japanners gaan er goed op want er wordt driftig uit geschept.

We zitten lekker te kletsen en besluiten de avond af te sluiten met een partijtje hartstochtelijk vals zingen bij de karaoke bar.  Fijn dat we allemaal van hetzelfde niveau zijn. Toch was er één iemand in de bar die er echt van is en vol passie de ene na de andere begrafenis top 100 afwerkte.

Gelukkig heb je ook een soort voorpiep knop op de computer.  Dus konden wij ook nog een ietwat verkrachte versie van het origineel ten gehore brengen. De dames achter de bar doen gezellig mee. Een van die dames was druk op haar telefoon aan het zoeken en liet me een foto zien. Ze vroeg me of ik dat was. Volmondig zei ik “ja wat knap dat je me herkent”(op de foto Jason Statham, ach zij ook een leuke avond)

We vertrekken de volgende dag naar Kawaguchiko. Een plek waar we ook al eerder zijn geweest (nog nachtmerries van) want daar heb je mount Fuji) Gelukkig hebben we die al beklommen (voor die verhalen verwijs ik nog even naar peterennaomi.waarbenjij.nu ) en gaan we alleen voor de foto’s met, jawel, de kersenbloesem.

Er is een mooi uitzicht op de berg met een pagode er voor. En dat is een plek die natuurlijk erg gewild is om te fotograferen. Deze periode is ook een belangrijke om te trouwen (snap ik met al die bomen in bloei). Dus hele fotoshoots voor die berg. Sorry, maar ik zal vast wel weer in een paar albums staan. Na een tijdje gaan we boven op een bankje zitten genieten van dit prachtige uitzicht en hebben we weer even een besef momentje hoe bijzonder het is dat we dit nu doen en hoe bevoorrecht we zijn. Ook lachen we een klein beetje om alle poses die weer ingenomen zijn voor de perfecte selfie.

Het is hier zo waarlijk nog kouder want hoger en ik trek alle lagen die mee zijn over elkaar aan. Wat lekker is aan dit hotel (Togawaso) waar we zitten is dat het een Onsen heeft. Dat is een heerlijk thermaal bad. Authentieke mag ik niet in vanwege de tattoos dus hier pak ik mijn moment om weer op te warmen. Maar net als in Nederland ben ik na 5 minuten heftig aan het zweten en er weer helemaal klaar mee.

Wat nog meer erg Japans is hier, is het slapen op de grond op een soort tuinstoel kussen. Maar goed zo lig ik al een paar weken en begin er aan te wennen (over een paar maanden heb ik een Auping te koop)

Van de vorige keer wist ik nog dat er een wijnhandel zit in Japanse wijnen. Dus daar gaan we maar eens een kijkje nemen. We zijn al snel tot de conclusie dat ze het voorlopig nog maar bij de sake en whiskey moeten houden.

De supermarkten daarentegen…… geweldig. Als je mij een beetje kent is een supermarkt hetzelfde als een dagje Efteling. Elk gangpad is net een rij met kersenbloesem bomen (en Naoom loopt op dezelfde manier achter mij aan als ik in elk park). De versafdeling is absurd. Hele rijen met complete maaltijden. Sushi zo vers dat ze het na een uur al afprijzen. Een hele schaal voor nog geen 3 euro. Hallo Albert Heijn met je gore rubbersushi. Kom eens een kijkje nemen hier. Het is hier dus ook geen straf om af en toe eens op de kamer uit eten te gaan (en goed voor het budget)

Van het hotel kunnen we een fietsje lenen om een beetje door het dorpje te toeren. De nadruk is op -je, want ik ben toch iets groter dan de gemiddelde Japanner. Met de knieën tegen de oren gaan we rond lake Kawaguchiko. Het is hier erg stil. Een soort uitgestorven bergdorpje. Alsof de tijd (zo rond 1970) heeft stil gestaan. Maar alles is schoon en goed onderhouden. Het lentezonnetje breekt door en we genieten van de natuur en de vogeltjes.

Bij de supermarkt hebben we stokbrood gehaald (jaaaaa knapperig brood en niet die kleffe zoete plakken) en een potje pindakaas (je kan de jongen uit Holland halen, maar Holland niet uit deze jongen). Maar bij het openmaken bleek het eerder pindajam te zijn. Een compleet nieuwe pinda ervaring, maar best te douwen.

Ik stap weer op m’n driewieler en we brengen nog een bezoekje aan een sake brouwerij (je moet toch de cultuur leren kennen……. meermaals) en daarna pakken we de tas in voor Nakatsugawa.

Maar wat daar gebeurd is voor een volgende keer. Lezen jullie weer mee wat voor avonturen we daar weer gaan beleven? En we vinden jullie reacties altijd super. Blijf dat vooral doen. Worden we blij van.