Week 6

Wat heerlijk om na de drukte en chaos van Osaka ineens in de rust en kalmte van Matsumoto te komen. 

We nemen de Shinkansen (dat is de supersnelle trein) en halen bij het station een lekker bento boxje voor in de trein. Ziet er supergezellig uit met allemaal kleine vakjes en overal zit wat lekkers in (een soort adventkalender maar dan met rijst)

Het reizen met de trein heeft hier echt nog allure en ik moet zeggen dat de ervaringen met de JR anders zijn dan met de NS. Ruime stoelen, gratis wifi, de conducteur komt binnen, heet iedereen welkom en maakt een diepe buiging, een speciale coupe voor het toilet en dan komen ze ook nog eens langs met een karretje vol lekkers.

Terwijl we het station naderen komen we langs allemaal wijnranken (dat beloofd veel goeds) en als we van het station richting het hotel lopen, komen we langs de ene na de andere wijnbar. Matsumoto heeft nu al een streepje voor. 

Het is hier lekker overzichtelijk, maar er zijn ook maar weinig mensen op de been. Het is ook echt een bergdorpje. De meeste mensen komen hier voor het park in de Japanse Alpen. 

We slapen in hotel Omodaka en dit is een verademing na het zure hok wat we hiervoor hadden. Een heerlijk 2 persoonsbed (hiervoor sliepen we steeds apart) en een eigen douche en toilet. Dat wordt genieten (de geluksmomentjes zitten soms in simpele dingen). We hebben hier maar 1 nacht dus we gaan er even van genieten. 

Het dorpje heeft een paar mooie tempels en een kasteel. We bezoeken het kasteel wat zo goed als naast ons hotel staat en worden in groepen binnen gelaten En laten we nou net met een gezellige club bejaarde Japanners naar binnen mogen. Super gezellig als ze voetje voor voetje de stijle trappen op sloffen (not). 

Maar het uitzicht bovenin is prachtig en naar beneden zorgen we dat we de groep voor zijn. 

Ik heb zin in een wijntje en we gaan naar een van de wijnbarretjes in het stadje. We kiezen een fles uit met een gouden labeltje erop (zal vast een of andere prijs hebben gehad dus zal wel goed zijn) Nou, inschenken kunnen ze hier goed. Het meisje schenkt totdat er een flinke kop op het glas zit en we moeten slurpen om het glas op te kunnen pakken. 

Helaas is dit ook een smerige zure bakkes en met de neus dicht gooien we het zo snel mogelijk naar achteren (tsja we hebben er toch voor betaald). 

Na deze teleurstelling lopen we langs een gezellig sake tentje. Nou hupsake dan hier maar een drankje doen (tis toch weekend).  We krijgen van de barman een lijst waar wel 50 verschillende soorten opstaan maar we nemen zijn favorietje. 

Naast ons zit een stamgast en is helemaal gelukkig te horen dat we uit Nederland komen. Hij is namelijk groot fan van ……… Nijntje 🙂 en in zijn beste Engels probeert hij een gesprek te voeren. 

In de tussentijd zet de barman een schaaltje ingelegde groente neer (meestal betekend dat dat we 500 yen bij de rekening kunnen optellen. Want ze houden er namelijk niet van als je ze fooi geeft hahaha)

Ik neem een flinke hap en al snel begint het flink te tintelen en kort daarop een branding die alle holtes in mijn gezicht doet wateren. En terwijl ik probeer te blussen met Sake zegt de barman: dit is wasabiblad, zelf gepekeld, lekker???? Ik knik maar waterig van ja. 

De barman vraagt wat we in hemelsnaam in Matsumoto komen doen (blijkbaar zijn er weinig toeristen). Hij vindt het helemaal gezellig want er zit ook nog iemand uit Polen aan de bar. Het is een lekkere klets want hij verteld ook maar gelijk het hele liefdes verhaal van deze jongen over zijn date met een Japans meisje. En als er kort daarna een meisje uit Zwitserland binnenkomst en hij heel hard Edelweiss begint te zingen is dat voor ons het teken om maar weer eens door te gaan. 

We ontbijten in het hotel en we kunnen uit verschillende dingen kiezen. Gebakken worsten met dikke witte bonken vet, roerei uit een zakje, verschillende soorten zeewier of natto. En natto is een gefermenteerde boon die je met sojasaus eet. En terwijl ik het bakje openmaak blijven de slijmdraden van de bonen aan het folietje zitten. Ik weet dat dat zo hoort en dat gefermenteerd best lekker kan zijn (kaas is tenslotte ook gefermenteerde melk) maar dit was een andere demensie. Een slijmerige, plakkerige, bittere hap is niet mijn lievelings in de ochtend. 

We komen aan in het Alpenpark en het is hier schitterend. De bloesembomen staan er mooi bij en er is een waterig lentezonnetje. De bijtjes zoemen gezellig van bloemetje naar bloemetje en als we op een bankje gaan zitten en uitkijken over de Alpen, is het gewoon genieten en zeggen we even niets. 

Maar na een tijdje is het toch weer tijd voor actie, want wat ook in de Alpen hoort is……….. rodelen. En laten ze dat nou hier hebben. Na een gezellig potje hints in het Japans over hoe het karretje werkt, zoef ik naar beneden. En van ze links, naar ze rechts. En zeker niet remmen in de bocht kom ik als een echte Max Verstappen beneden aan. De vrouw beneden gebaard dat ik toch moet afremmen en met mijn eigen special soundeffects (ieieieieiieeiieieiieieieiei pffffffffffssssssstttttt boeoeoeffffff) kom ik tot stilstand. Met het liftje ga ik weer omhoog en ik geniet van de zon, de vlinders en het glooiende groene grasveld (het lijkt wel uit de Teletubbies) 

We eten een verse bak Soba noodles en nemen de bus weer naar het 7e hotel alweer. Deze staat in Yudanaka en deze plaats is bekend van de Sneeuwaapies. 

Bij de bushalte staat er een auto te wachten. Een man komt naar me toe en vraagt of ik Naomi heet. Nee, maar mijn vrouw wel. Het blijkt iemand van ons hotel te zijn en hij komt ons op halen. Wat ontzettend fijn. 

Het is maar 5 minuutjes rijden, maar met die flinke tassen van ons toch wel een pleuris stuk. We komen aan bij wat blijkbaar 40 jaar geleden een heel groots hotel moet zijn geweest. Maar ach het ziet er allemaal goed onderhouden uit maar lichtelijk gedateerd. 

Het kleine vrouwtje van het hotel buigt diep als we aankomen en schiet ons voor naar de lift.

Het is een Japanse stijl hotel (dat betekent weer slapen op de grond en met z’n allen douchen). Ze is klein maar ontzettend vlug. Ze schiet van links naar rechts om alles in de kamer te laten zien. We begrijpen de helft niet maar zo snel als ze kwam was ze alweer weg. 

Er staat een lekker kopje thee klaar (met een koekje) en hebben mooi uitzicht op de bloesem bomen en de watervallen (wat een rotherrie). 

We hebben toch een eigen douche, maar daar komt zo’n pisstraaltje uit dat zelfs ik mijn haar er niet mee uit kan spoelen.  

Dus toch maar naar de Onsen. Ik heb de hele onsen voor mij alleen en deze heeft ook een heerlijk buitenbad. En met de kou van buiten kijk ik vanuit het verwarmde bad over de bergen waar een zwak maantje boven schijnt. 

De tuinkussens liggen al klaar voor het bed en gelukkig vind ik in de kast nog een paar reserve kussens. Maar als een ware prinses op de erwt voel ik na 6 kussens opgestapeld nog elke ribbel van onze judomat. 

We hebben een Japans ontbijt in het hotel wat betekend dat we allemaal kleine schaaltjes krijgen met rijst (hele dagen rijst) gebakken vis en soep. Ook is het kleine vrouwtje druk iedereen te voorzien van thee. Met een theepot zo groot als zijzelf schenkt ze om de twee minuten je kopje weer helemaal vol. En met een flinke klotsbuik krabbelen we weer omhoog (ja ontbijten doe je ook op de grond)

Bij de ingang van het Apenpark staat dat de aapjes er nog niet zoveel zin in hebben. Ze zijn nog niet gespot en ze weten niet of ze nog komen. We wagen het er maar op (we zijn er nu toch) en al snel komen uit alle hoeken en gaten de aapjes aangehuppeld en ze lopen gezellig een stukje met ons op. 

Het is een open park en al snel staan er honderden apen op de berg. Er is ook een lekker verwarmd bad waar ze lekker in gaan zitten (echte Badr Apies)

De aapjes komen gezellig naast je zitten, maar als er een buslading Amerikaanse toeristen aan komt stampen gaan we maar weer terug. 

In het dorp zelf is helemaal niks en restaurants zijn meer dicht dan open. Dus we sprokkelen de lunch en avond eten bijelkaar bij de Family Mart (soort 7/11). Met een paar flinke stapels cup a noodles overleven we het wel. 

En dan is het einde van Japan alweer bijna in zicht. Maar niet voordat we nog iets onwijs tofs gaan doen. WE GAAN NAAR TOKYO DISNEY!!!!!

Het park bestaat uit twee gedeeltes, maar we besluiten alleen het resort zelf te doen. Na een aantal dagen regen, hebben we zowaar mazzel met het weer en sta ik daar zelfs in de korte broek. 

Binnen een half uurtje zijn we vanaf ons nieuwe hotel bij het park. Oh over dat nieuwe hotel moet ik trouwens nog wat kwijt. De afgelopen twee hotels waren wat luxer en ruimer (en kosten dus ook wat meer) maar naomi is net Sigrid Kaag. 

Elke avond komt ze met haar koffertje met de miljoenennota (lees laptop met excell bestandje) en moeten we ons wel aan het dagbudget houden. Een keer duur is de andere keer goedkoop (alleen maar goed hoor want anders was de reis zo voorbij als ik hotels moest boeken)

Maar dit hotel was dus een goedkope.  Maar mijn hemel. Als je denkt dat het niet kleiner kon na die capsule van het begin. Dit is letterlijk een pijpenlaatje van 2 bij 4 meter waar ze ook nog een douche en toilet in hebben gepropt. Het bed hebben ze halverwege de muur bevestigd zodat daaronder nog een koelkasten en een zitje gemaakt kon worden (voor kabouters)

Maar goed, we gaan naar Disney, ik ben blij. Oh ja, het is lekker weer en bij het park is het al lekker druk. En wat doen ze nu bij dat park. Overal hebben ze felle bloembakken neergezet. Staat elk personeelslid uitbundig naar je te zwaaien en schalt er de ene na de andere Disney klassieker uit de speakers en voor je het weet ben je aan het huppelen en uit volle borsten aan het meezingen (damn you Disney)

De meeste parken van Disney lijken op elkaar, maar wat in dit park anders is is het kasteel van Belle en het beest. Toen we hier 5 jaar geleden waren, was het nog vol in aanbouw, maar nu is het klaar. We hebben geluk met de wachtrij (er was net een parade bezig) en in plaats van 3 uur hebben we de attractie binnen het half uur gezien. Echt prachtig, de figuren zien er bijna levensecht uit en in een theekopje wordt je langs het hele sprookje geleid. 

Het is ook traditie dat je met je groepje hetzelfde gekleed gaat dus wij hadden ook allebei ons Wereldreis T-shirt aan wat ik van m’n collega’s heb gekregen. 

Iedereen die in het park werkt is blij (je zou denken dat er iets in hun drinken zit). Voor de grap had ik voor Naoom een sticker geregeld dat ze bijna jarig is (duurt nog twee maanden maar toch) en ze werd onder luid applaus door iedereen gefeliciteerd. 

Moe maar voldaan komen we weer in ons hok. We hebben echt geluk gehad met het weer want de aankomende dagen is het alleen maar regen. Dat geeft ons tijd om al het een en ander voor de komende periode te regelen. 

We regelen onze nieuwe tickets (whoehoe zon en strand op de Filipijnen) en wat hotels in Zuid Korea. En als afsluiter kunnen we Japan toch niet verlaten zonder Sushi te eten. 

Aan de lopende band komt de ene na de andere vers gemaakte sushi  voorbij en proeven we zee egel en coquilles. En met een best indrukwekkend stapeltje rekenen we af en zeggen we Saionora tegen een weer geweldig verblijf in Japan.