Week 13

We vliegen laat en hebben een overstap van 8 uur in Taiwan. Dat wordt natuurlijk nog even het vliegveld af. Het vliegveld is bizar onoverzichtelijk en we lopen eerst een half uur rond om de uitgang te vinden. 

Na een ritje met de metro komen we aan in Taipei. We herkennen nog veel van bijna 8 jaar geleden, maar zien ook dat het meer Japanser begint te worden. Lekker schreeuwerig met veel neon. Op zich geen slechte verandering. 

Met de tijd die we kwijt zijn met de douane en de metro hebben we al met al iets van 3 uur in de stad. We racen als een malle naar Simen, het wijkje waar we toen ook waren. 

5 giebelende meisjes willen ons als huiswerkopdrachten voor Engels gebruiken. Maar nee geen tijd geen tijd. Hoe zeer het mij ook spijt🐇

Snel wat foto’s maken, even wat winkeltjes in en door. 

Op de terugweg naar het station komen we langs een oud gebouw met een eigen microbrouwerijtje. Het doet een beetje aan de wester gasfabriek denken. Leuk, we hebben nog een paar minuten dus hier vermaken we ons nog even voor we de lange reis naar Los Angeles maken. 

We vliegen met Starlux en ik heb nog nooit zo’n hip vliegtuig gezien. Het scherm voor ons is bijna net zo groot als onze tv thuis. En het raampje heeft geen schuifje maar een knop dat het langzaam blindeerd. We krijgen lekkere slofjes en een opfrispakketje. Maar het eten is nog net zo goor als altijd. 

We vertrokken op donderdag om 23:50 vanaf de Filipijnen en komen donderdag 21:00 aan in Los Angeles. We zijn dus terug gegaan in de tijd. Welkom jetlag. 

Voor het eerst bestellen we een Uber via Booking en dat gaat best makkelijk. We zijn behoorlijk gaar en hebben niet in de gaten dat we eigenlijk de verkeerde kant op gaan. 

Als we aankomen zien we inderdaad Harbor Inn en suites op het raam staan, maar het lijkt weer helemaal niet op de foto. Met de hotspot van de chauffeur zien we dus dat we bij het verkeerde hotel staan. Okay geen probleem zegt ze. Bestellen we gewoon een nieuwe Uberrit en ploep weer 45 dollar van de rekening. 

Lichtelijk confuus kunnen we niets anders doen dan het maar accepteren (voor je het weet wordt je in een of andere gettho gedropt en daar doe ik het niet zo goed denk ik)

En weer een uur verder komen we dan eindelijk aan. Ruim 36 uur onderweg en we kunnen eindelijk slapen. En jahoor, om 4 uur klaar wakker. 

We slapen in Anaheim want als je in LA bent kan je niet anders dan een bezoek brengen aan Disneyland. We hebben nog nooit zoveel geld uitgegeven voor een pretpark. 

De eerste dag hebben we niets gepland en  gaan eerst een ontbijtje regelen. In deze regio zitten veel Latino’s en de taco’s en burrito’s vliegen ons om de oren. We halen wat broodjes bij El super en alles wat we wisten over Amerika is ook echt waar. 

Alles is groot, alles is duur en obesitas is een heel groot probleem. Niet gek ook want fruit is schreeuwend duur maar we kunnen wel 5 muffins voor 2 euro krijgen (nou dat doen we dan maar ook)

We pakken de bus naar Disney om onze kaartjes alvast op te halen. We stappen de bus in maar kunnen alleen maar gepast betalen. Tsja we hebben alleen briefjes van 20 en dat is wel erg duur voor 15 minuten met de bus. Maar gelijk staat er iemand op die voor ons wil betalen. Nou dat is dan ook weer Amerika. En we laten hem (die extra uberrit moeten we toch weer terug verdienen)

De tickets kosten een kleine 120 doller per persoon per dag maar dan heb je de basisversie. Je kan het zo gek maken als je wilt en als je geen zin hebt om in de rij te staan betaal je gewoon 50 dollar meer. Maar je kan ook VIP worden en dan loopt er iemand van het park met je mee en krijg je een kijkje achter de schermen en wordt er van alles voor je geregeld. 

Tsja als je geld hebt in Amerika krijg je een hoop voor elkaar. 

En op de terug weg zien we ook die andere kant. Overal liggen mensen in slaapzakken bij bushaltes en graaien uit prullenbakken. Blijkbaar mogen ze ook gratis met de bus en dat doen ze dan ook graag. De bus ruikt onpasselijk naar pis. 

We lopen nog een beetje door Anaheim maar er is weinig te beleven. We doen een wijntje (want daar staat Californië natuurlijk ook bekend om) en storten langzaam weer in. Vlug naar bed want we moeten fit zijn voor Disney. Het park is van 8 tot 12 uur open dus dat wordt 16 uur of magical fun (en voor dat geld blijven we tot we er uitgezet worden)

Er zijn twee parken. We doen de eerste dag Disneyland en de tweede dag Californië adventure. Tot onze verbazing kunnen we voor 8 uur al naar binnen. Dit park is anders dan Disney Tokyo. Waar daar alle medewerkers zwaaiend en buigend langs de kant staan om je welkom te heten zien we hier de medewerkers chagrijnig en ongeïnteresseerd in groepjes bij elkaar staan. 

Maar wij willen een magical day en overladen ze met kindness. Ik zwaai me suf en wens iedereen een goede morgen of ze willen of niet. Het park loopt langzaam vol en toch gelukkig hoeven we in de ochtend nergens langer dan 30 minuten te wachten. 

Maar veel attracties zijn kapot of hebben moeite met opstarten. Blijkbaar is er een grote storing en loopt het op tot 12 attracties die gesloten zijn. We stonden zelfs al 80 minuten in de rij voor Star Wars toen die ook kapot ging. 

Oh trouwens dat is wel gaaf in dit park. Ze hebben een heel gedeelte gewijd aan star wars. De hele set hebben ze nagebouwd. Als je fan bent van de films vind je dit dus heel cool. 

We vechten tegen de jetlag en pakken nog alles mee wat open is. Er is een speciale attractie die Walt Disney himself bedacht heeft en dat is een robotversie van Abraham Lincoln. We zitten in een megazaal,maar helemaal leeg. En terwijl we daar zitten, het licht uitgaat is het moeilijk wakker blijven en heb weinig meegekregen. 

Maar we staan de volgende ochtend weer fris en fruitig voor de poort. Met een gevulde rugzak met broodjes en drinken (ga natuurlijk geen 20 dollar voor een sandwich betalen; we are from Holland)

California adventure is meer voor de volwassen kinderen en voornamelijk achtbanen. Blijkbaar houden Amerikanen van uitslapen want we pakken al gelijk een aantal achtbanen zonder wachtrij. Maar ook hier is niet alles open. Er staan een paar bloedchagrijnen ons te woord en we lopen maar even naar de info balie. Na een hoop geklaag over dat alles kapot en dicht is, kunnen we een hopperpas krijgen. Dat betekend dat we vandaag heen en weer kunnen tussen beide parken.

Nou prima, eigenlijk wel fijn. Vandaag was ook een speciale avond voor alle geslaagde leerlingen in California. En die jongeren hebben er ook een beetje een handje van om voor te piepen. Nou niet bij Peter en Naomi. Terwijl ze door iedereen voorgelaten worden komen ze bij bloedhond van Rijs-de Bert. Zo, die komen er niet langs. 

Gelukkig kunnen we nu een aantal attracties doen die gisteren kapot waren. De attractie van Star Wars was ongelooflijk mega gaaf. Na een ruimtevlucht komen we op een eiland en worden we gevangen genomen en gelukkig ook weer vrijgelaten. Maar alles is zo groot en met echte acteurs wat de ervaring levensecht maakt (sorry maar ik hou d’r van)

Het was een hoop geld. Het meerendeel was kapot of duurde lang voor we er in konden maar als we bij het vuurwerk staan te kijken is het toch een magical day. Volledig op het ritme van de muziek sluiten we af met een Mickey silhouet in het vuurwerk. 

Als ontbijt halen we een burrito (when in America) en dat is ook maar gelijk de lunch. We vertrekken naar een nieuw gedeelte van LA, namelijk Hollywood. We pakken de metro en dat is een bizarre ervaring. 

Mensen zijn gewoon gek hier. Harde muziek. Mensen staan in hun eigen wereldje te draaien en te spacen of spuiten drugs waar je naast staat. De meeste mensen praten in zichzelf (en nee ze hebben geen oortje in) maar ze laten je wel met rust. Nou mooi want de metro is dus stukken goedkoper dan de uber. 

We lopen over de walk of Fame en had het me met iets meer glamour voorgesteld. Ik ben groot fan van de serie Friends en heb elke aflevering meerdere keren gezien en gelijk spot ik de eerste sterren van Jennifer Aniston en Courtney Cox. Maar ik dacht dat ze allemaal een ster hadden dus na een uur lopen toch maar even gegoogled. Nope, 2 sterren. Dus we genieten nog even van de gekkigheid hier (wie zich niet verbaasd maar verwonderd………..)

Terwijl Naomi een hitsige Chewbacca achter zich aankrijgt, kom ik niet meer van de Scientology kerk af. Die zijn me een partijtje hardnekkig. Of ik even mee wil lopen voor een test om nog invloedrijker en succesvoller te worden (nou mevrouw dat heb ik helemaal niet nodig). 

We eten bij Micelli’s, de langst zittende Italiaan van Hollywood. Alsof je de set van de Godfather binnenloopt. Het is nog Italiaanser dan heel Italië bij elkaar. Het is nog rustig (maar we willen voor donker uit deze gekkigheid zijn). We bestellen een pizza en ach doe gek een fles Chianti (we vieren dat we al bijna 100 dagen op weg zijn)

Ook al zijn er maar weinig mensen hier toch komt er een pianiste om de entourage verder op te leuken. De vrouw is hier blijkbaar ook al vanaf het begin (1949) want onder begeleiding van haar kleinzoon doet ze er bijna 3 kwartier over om met de trap naar boven te komen (onder duidelijke irritatie van kleinzoon maar ga niet in tegen Italiaanse nonna’s). Ze kruipt achter de piano en als ze begint te spelen is het net Wibi. Mijn hemel, ze is waarschijnlijk 103 maar speelt als 33. Bizar en best ontroerend. 

Op de walk zien we alle bekenden voorbij komen en zien we dat de ster van Tina Turner veranderd is in altaar met bloemen en kaarsen. Ook hier weer veel armoede. Zouden dat de acteurs zijn die hopen het te maken in Hollywood?

De volgende dag lopen we door Beverly Hills. Daar had ik eigenlijk meer van verwacht. Weinig gigantische huizen (was blijkbaar meer de bergen in) en Rodeo drive is eigenlijk hetzelfde als de PC. Maar laat er hier nou ook een Cheesecake factory zitten. Een hemel op aarde met 30 verschillende soorten. In Amerika is het ook gebruikelijk om overal het aantal calorieën achter te zetten (hadden ze dat maar niet gedaan) Super vol gevroten en met een flink schuldgevoel en mega sugar rush lopen we weer verder. 

Overal staan filmstudio’s waar je een bezoek aan kan brengen. Maar als Friends fan ga je natuurlijk naar de Warner Bros studio’s. We komen aan en we worden Amerikaans onthaald (hey friends, its so amazing to see you, how is your day) maar voor je antwoord kan geven lopen ze alweer naar de volgende. 

We worden ondergedompeld in de wereld van film en het is toch alles behalve glamour. Via een karretje gaan we naar de filmsets buiten. We gaan de hoek om en staan ineens in Starshallow (de set van Gilmoregirls) maar het hoekhuis is ook gelijk de set van Full House, en de kerk is ook gelijk de kerk gebruikt in pretty little liars, en als we verder rijden staat daar nog een huis uit de Gremlins en de bank is ook gebruikt in de originele Batman serie. 

Ik kijk m’n ogen uit en begin nog net niet te kwijlen als we aankomen bij de fontein uit de openingsscène van Friends. De tourmeneer is erg streng en moet me menigmaal terugroepen als ik weer ergens foto’s sta te nemen wat niet mag. 

Het is een complete stad en alles kan gebruikt worden voor de film. Een bankgebouw is ook een ambassade als je er een vlag voor hangt. 

We gaan naar het heilige der heilige. De set van central perk. Daar staan al fotografen klaar om voor een leuk bedrag je op de foto te zetten. En ook hier weer een uiterst vriendelijke vrouw (not). Ik mag op de bankzitten voor de foto. Maar ik wil natuurlijk meer. 

Mag ik ook achter de bar staan (no). Mag ik bij het tafeltje voor het raam zitten (No). Mag ik dan smelly cat op de gitaar spelen (NO!). Nou okay dan niet. En als ze even niet kijkt schiet naoom nog een paar foto’s met haar eigen camera. 

En van Friends staan we ineens in de woonkamer van The Big Bang Theorie. Vandaar naar Harry Potter (ja effe wachten kinderen ik moet mijn toverdrankje nog afmaken daarna mogen jullie). En even later zitten we in de batmobiel. Als een puppy met adhd loop ik rond en als ik daarna de Oscar in handen mag houden hou ik het niet droog (je weet maar nooit of je net gescout word hier in Hollywood, Ik werd al als dubbelganger van Jason Statham gezien in Japan)

We pakken de metro weer terug en worden weer geconfronteerd met Amerikanen van allerlei pluimage. Grappig dat sommige mensen t-shirts dragen met woke achtige leuzen, maar wel staan te blowen op het perron (iets met beginnen bij jezelf?)

Nou ja, in ieder geval komen we weer veilig in ons hotelletje aan. Oh ja voor ik het vergeet. Ons hotel staat in Korea Town (dus niet de plek om lekker te eten) en de hotelmevrouw is ook Koreaans en ze vond het maar wat leuk dat wij er ook geweest zijn. Ze kon er geen genoeg van krijgen. 

We zoeken dus maar een supermarkt op om wat eten bij elkaar te sprokkelen. Okay een gimbapje kan dan nog wel. Hmm het is allemaal erg veel ingewanden en pittige prut hier. Maar dan ziet mijn eksteroog iets glinsteren. Is dat……nee dat kan niet…..nee het lijkt toch erg veel op….. en als ik dichterbij kom staat daar een heel rek vol met wijn van het wijnhuis Bogle. De wijn die wij altijd moeten reserveren bij Hosman omdat het zo snel opgaat. Gewoon hier als supermarktslobber. Maar waar alles knijtertje duur is, staan ze hier gewoon voor weggeef prijzen……inslaan dan maar. Dat wordt een liquid dinner. 

We sluiten ons korte tripje Californië af met een bezoek aan Venice beach. We vliegen s nachts maar willen niet uren op het vliegveld wachten en boeken een bed in een dormitorium. Leuk hotel, verschrikkelijke kamer. 

Venice beach is zien en gezien worden. Het schijnt de geboorteplek van de fitness te zijn. En we zien een paar erg hun best doen op de machines. Ook is skaten een ding hier. Ik vind het knap hoor maar mij te heet (en ik kan het ook niet)

Blijkbaar is het nog erg vroeg voor iedereen want het is nog niet heel levendig dus nemen we de bus naar Santa Monica. 

Daar staat gewoon een compleet pretpark op de pier. En het schijnt ook weer het eindpunt van route 66 te zijn (ik heb er 6 gespot dus welke het echt is geen idee) maar we zien een paar brommergasten poseren bij het bord op de pier dus het zal deze wel zijn. 

Het is hier erg druk en ook weer erg Amerikaans dus we besluiten nog even over Abbot Kinney Road te lopen. Kijk dit is gezellig. Allemaal kleine winkeltjes hippe restaurantjes. We lunchen bij de butchers wife. Weet niet of de naam heel handig is voor een vegan plek. 

Tsja Amerika wat vinden we ervan? Ik denk dat je in LA geen goed beeld krijgt. Het is ook maar een week geweest en geen nationale parken gezien. Dus ik denk dat we het ooit een nieuwe poging moeten geven. En dan het liefst van oost naar west. Maar voor nu Ecuador. Een vlucht van ongeveer 6 uur. Adios Amigos