We nemen afscheid van de homestay, de honderden kippen en oma (dat beeld krijg je niet meer uit je hoofd) en we worden opgehaald door een busje die ons naar de haven van Padan Bai brengt. Bali is schitterend maar ze hebben weinig organisatorisch vermogen. We worden afgezet en de boot naar Gili zou om […]
Van tevoren had ik ons hotel een bericht gestuurd of het geen probleem was dat we vroeg inchecken. De nachttrein komt rond 4 uur in de ochtend aan en we gaan natuurlijk niet 10 uur op een krukkie zitten wachten tot we naar de kamer mogen. Nou geen probleem zeiden ze. Nou, wel een probleem
We gaan via Bogota terug naar Los Angeles (met ruim een uur vertraging), vandaar door naar Manilla waar we een tussenstop van 16 uur!!! hebben. Via de telefoon hadden we al gebeld met de maatschappij of er iets te regelen was, maar helaas geen andere vlucht en ook geen hotel om te overbruggen. Nou, toch
We hebben de bus van 3:30 richting Neiva. Die duurt 6 uur, dus we kunnen een beetje bijslapen. Neiva is een wat grotere stad dus daar moeten we overstappen naar Villa Vieja, een voorstadje van de Tatacoa woestijn. De nieuwe busrit is er weer een in het rijtje bijzonder. Blijkbaar had de chauffeur nog niet
4 uur!!!! Zo lang heb ik aan de telefoon gezeten met mijn vrienden van Booking. We hebben voor 1 nacht dit hok geboekt en gek genoeg zat het daarna voor de komende week helemaal vol. Zelf natuurlijk niks te vinden wat gelijk was aan wat we geboekt hadden. Alles was vol, te klein of te
De motortaxi zet ons af bij de brug en we wuiven naar de eerste de beste bus richting Palomino. Daar moeten we overstappen richting RioHacha. En zodra je als grote witte toerist de bus uitstapt zien de Colombianen dollartekentjes. Met vriendelijke praatjes proberen ze je te verleiden om met hun mee te gaan maar wel
Colombianen houden van toeteren. Ze toeteren om werkelijk alles. Hey, ik kom van links (TOET). Geef me voorrang ook al heb ik het niet (TOOOEEETT). Goh wat zit je haar mooi (TOETTOET). Dus na een tijdje kijk je er ook niet meer zo van op. We verlaten Medellin via vliegtuig. Dus met gierende vleugels hiervandaan.
Welkom in het walhalla, de koffie driehoek van Colombia. We verblijven in Salento. En naast dat het voor mij ge-wel-dig is is het voor naoom ook helemaal leuk met allemaal gekleurde huisjes en gezellige raampjes. Na een toch wat krappe busrit (Colombiaantjes zijn ook niet groot, wel erg luid) komen we aan bij de bushalte.
Zo, ik pak er een bak koffie bij en ik ga er eens lekker voor zitten (voel je vrij dit ook te doen, thee of wijn mag ook) Want hier komen onze eerste avonturen in Colombia Van Guayaquil vliegen we in twee uurtjes naar Bogota. En al gauw blijkt dat we niet de enige zijn.
De Galapagos kom je niet zomaar binnen. Allereerst moeten we op het vliegveld 20 euro pp betalen om überhaupt te mogen vliegen. Bij aankomst nog eens 100 per persoon om het park in te mogen. Maar goed, na een vluchtje van 2 uur zijn we dan op het magische Galapagos. Hier zou het wildlife je
