Week 1

Aaaaaahhhhh het is eindelijk donderdag 2 maart. De wekker
gaat om half 5 (gelukkig maar, want ik lig al 4 uur wakker). Met een hele
colonne worden we naar Schiphol gebracht. Superlief, maar dat maakt het
afscheid best wel zwaar.

De afgelopen weken hebben we een heel afscheidstournee
gehad. We leken Nick en Simon wel. Hier een etentje, daar een drankje. Wat zijn
we gezegend met zoveel lieve vrienden en familie. Ook de collega’s en leerlingen
hebben hun best gedaan.

Maar goed, toch gaan we de reis maken. Om half 8 gaan we
door de douane en doen ons te goed aan alle lekkere luchtjes en zalfjes bij de
tax free. Het is een lange reis, dus voor iedereen prettig dat we iig lekker
ruiken.

We vliegen met Singapore Airlines en dus maken we ook een
tussenstop in Singapore. In het vliegtuig wordt je natuurlijk lekker verwend
met eten en drinken. Maar bij het openmaken van mijn prutje varken met rijst
bleek dat het vol zat met plastic. Duizendmaal excuses van de volledige crew en
ik werd overladen met extra blikjes Tiger beer.

Later kwam de hoofdsteward ook nog met een tegoedbon van 75
dollar voor de tax free in het vliegtuig. Dat lijkt veel, maar de prijzen voor
die producten zijn absurd. Maar goed, met een nieuwe wereldstekker en een
superfancy mondkapje komen we aan op Singapore.

Singapore schijnt het mooiste vliegveld ter wereld te
hebben, maar daar hebben we vrij weinig van meegekregen. De overstaptijd was
maar een uurtje, dus al vrij snel zaten we weer in het vliegtuig naar Pukhet, Thailand.

Al met al duurde de hele reisdag bijna 27 uur en bij
aankomst konden we nog niet in het hotel. Als 2 zombies lopen we door het
centrum en uiteindelijk besluiten we in de lobby maar te wachten tot de kamer
klaar is. Dat duurde niet zo lang, want blijkbaar had heel het hotel last van
mijn gesnurk.

Na de powernap gaan we op zoek naar wat te eten. Het wordt
al vrij snel duidelijk dat de weed gelegaliseerd is in Thailand. Overal waar we
kijken verkopen ze het. Er is zelfs een Wine, Weed and Bistro (dat klinkt dan
wel weer fancy)

We blijven hangen bij een Thaise versie van een hardrock café
(Juicy Lucy) en nemen een lekker Singha biertje.
Nu gaat het echt beginnen. Terwijl het ventje zijn uiterste best doet om er een
fatsoenlijke songtekst uit te werken, zitten wij alleen maar te genieten.

Okay, na biertje nummer 2 (en weinig slaap), moeten we echt
iets eten. We kiezen voor makkelijk en eten een noodletje naast het Hostel.

De volgende dag gaan we namelijk alweer door naar de
volgende plek. We lopen met ons hele hebben en houden naar het busstation. Daar
hadden we de vorige dag al kaartjes geregeld. Naoom wacht bij de tassen en ik
regel een ontbijt. Als je het echt niet meer weet is daar altijd onze hoop in
bange dagen………de 7/11. Goed geprijsd en altijd wel iets lekkers te vinden (plus
ze hebben ook prima koffie en dat is voor iedereen prettig als ik daarmee
begin)

Het is een lange rit van 4 uur (ik ben blij dat we gisteren
niet gelijk door zijn gegaan). We hebben geregeld dat het busje ons bij het
hotel zou afzetten. En zoals we vaker zien bij Aziatische buschauffeurs is er
weinig logica in de route. We worden afgezet op volgorde van de zitplaatsen. Wij
zien 3 keer ons hotel voorbij komen, maar goed, we zitten prima en hebben voor
vandaag toch weinig plannen.

We slapen in Mini house Aonang hotel SHA Plus. Schitterend mooi  en
hipperdepip. We lopen over een bruggetje met daaronder huge mega Koikarpers en
al snel kunnen we de kamer in. Ruim, modern en met een lekkere airco.

Ao Nang is een echte badplaats en dat zie je ook aan het
publiek. Iedereen doet zijn best om zo min mogelijk aan te trekken en overal
schreeuwen de Thaise mannetjes dat zij de lekkerste vis hebben. Het hotel zit
aan de hoofdstraat dus we hebben een ruime keuze aan restaurantjes.

Het doel voor vandaag is om een tour te boeken naar Hong
Island en de reis naar de volgende bestemming alvast te reserveren. Om de 2
meter zit een tourkraampje dus laat het onderhandelen maar beginnen. De prijzen
variëren enorm. Een kraam had het dubbele van de prijs van de vorige, maar
speciaal vandaag hadden ze een korting van 50% (kijk dat is kaassie dus)

Zoals jullie weten is Naoom van het Hiken. Na de 4daagse heb
ik geen serieuze wandeling meer gehad, dus ik had eigenlijk niet zo’n behoefte.
Dus we gingen toch!

We huren een scootertje bij Meneer Sak aan de overkant. We hebben een leuk klein wit scootertje. Geen
rijbewijs? No Problem. Maar draag wel een helm voor je veiligheid (we hadden
net zo goed een wok op ons hoofd kunnen zetten, dat was denk ik veiliger).

In Thailand rijden ze links. Dat was even wennen, maar
dankzij het lieflijk geschreeuw van Naoom in mijn oor, de nagels in mijn rug en
mijn helm die in tweeën werd geslagen, had ik al snel door hoe het zat.

De eerste (ja, jullie lezen het goed) hike ging naar Ko Ngon Nak. Een hike van 2 uur heen en 2 uur terug naar een uitkijkpunt met een
speciale rots. Nou hieperdepiep, die ging natuurlijk niet over een geasfalteerd
weggetje. Over, onder, naast, tussen, in en achter boomstammen, stenen en
modder weten we ons naar boven te werken. Naoom al berggeitje en ik als burlend
Edelhert erachteraan.

Tijdens zo’n hike loop je weleens gelijk op met mensen en zo
liepen we een tijdje mee met Sakreeh. Een Thaise jongen die vandaag sinds lange
tijd weer eens een dagje vrij had (en blijkbaar niet de behoefte om Netflix te
bingewatchen) Binnen 5 minuten weten we zijn hele leven (inclusief foto’s,
flimpjes en we eindigden als facebookvriendjes). Boven aangekomen moesten we
eerst even uitdampen. Sakreeh had wat lekkers meegenomen wat hij graag met ons
wilde delen (nou daar zeggen we geen nee tegen) We kregen allebei een bananenblad
pakketje met daarin een plak zoete rijst en banaan, kokos en gecondenseerde
melk (dat word als een turbooooooooo weer naar beneden).

Aangezien we vrij vroeg weer terug waren (volgens Naoom)
konden we misschien toch nog wel even naar de Tiger cave temple. “We hebben de
scooter toch”. Voor jullie informatie; de tigercave temple ligt bovenop een
berg en om daar te komen moet je een trap op van 1293 treden. Nou dat gaan we
dus niet doen. Na een heftige hike en op het heetst van de dag, met nog een
flinke jetlag(nou ja niet echt maar je moet het wat aandikken) ga je toch geen
trap beklimmen. Je bent toch niet gek?

Dus we gingen toch.

Ik denk dat ik onderweg elke god heb aangeroepen (en niet
altijd netjes), maar met een kop als een Bengaalse vuurdraak sta ik boven.
Naoom vindt het schitterend, ik heb geen emoties meer.

Er werd al gewaarschuwd voor de apen bij de tempel en dat je
vooral geen eten mee moest nemen. Dus we zagen apen met broodjes, ijsjes en
Frappé lattes voorbij komen.

Beneden aangekomen begon het al een beetje te schemeren. We
stappen op ons scootertje en racen door het prachtige landschap van Krabi. En
terwijl de zon mooi de wolken verkleurt, mijn vrouw mij zeer innig vasthoud (ze
vindt het nog steeds spannend) Krijg ik toch wel een geluksmomentje.

In het hotel zag Naoom toch wel dat ik het best een beetje zwaar
had dus morgen mogen we het rustig aan doen.

We eten bij het hotel een lekkere Pad Thai (Mama’s Kitchen, aanrader) en vallen als een blok in
slaap.

We doen in de ochtend rustig aan en ontbijten bij Saad. Een leuk klein surftentje. We bestellen een sap,
koffie, bakje yoghurt en een gebakken eitje. Geen culinair hoogstandje, maar na
een uur hadden we nog niets. We hebben geen haast, maar dit is ook niks (geen
aanrader dus).

Vandaag gaan we bakken en knetteren op het strand. We nemen
een Longboat naar Raileybeach en daar aangekomen lopen we ietsje verder naar
Prah Nang strand.

We vleien ons op het parelwitte strand en hopen dat ze deze aangespoelde
witte bultrug niet de zee weer intrekken.

Het is hier echt prachtig en dat moet natuurlijk geïnfluenceerd
worden. Nu ben ik met mijn verhalen en Instagram posts ook natuurlijk een
ontzettende influencer, maar wat hier op het strand gebeurt is wel erg
vermakelijk.

Ze staan allemaal halverwege het water, gooien het bloesje
naar achteren en kijken over hun schouder naar de camera, daarna liggend in de
branding op hun buik met de benen omhoog. En de laatste pose is op het zand, je
heup ingedraaid en 1 been iets omhoog (dan komen de billen goed uit) en zwoel
in de camera kijken. Die camera wordt trouwens ook altijd vastgehouden door een
verveelde echtgenoot, of de dikkere zus.

Na toch 3 hele uren aan verschillende zijdes aangebakken te
zijn, is het wel weer genoeg. We bezoeken de nightmarket en doen ons te goed
aan allerlei lekkere hapjes. Zoals loempia’s, mango salades en gegrilde kip.

De volgende ochtend haal ik mijn shot cafeïne en Yakult bij
de 7/11 naast de deur van het hotel. We worden opgehaald voor een toertje naar
Hong Island. Een lief Thais meisje op oerlelijke Crocs haalt ons op en we gaan
met een busje verder om de rest van de mensen op te halen.

Na een half uur stappen we uit bij de haven, nog geen 5
minuten lopen bij ons hotel vandaan. Tsja Thailand. Ook al is het maart, het is
hier vol met toeristen (moeten die allemaal niet werken ofzo). En dat blijkt
ook bij alle eilanden waar we langs gaan. De laatste stop is Paradise Island,
maar die doop ik om naar Pleuris druk Island. Knap dat het lukt om met een paar
honderd man op een stuk strand te liggen van ongeveer 4×20 meter.

In de volgende week beleven we een live Muai Thai gevecht en
halen we een hele nacht door op een Thais eiland. Blijf ons volgen!!!!